Marsz, marsz durna Polsko

  Dlaczego przegrywamy? Bo nie wierzymy, że giniemy. Bo nie podejmujemy ryzyka, bo nie wierzymy, że się opłaca. I jak te dobro, które wcześniej czy później musi zwyciężyć – czekamy na cud. Czekamy na cuda, w które również nie wierzymy. Zanik instynktu samozachowawczego, brak wiary w sukces, a przede wszystkim niechęć do ryzyka, to główne przyczyny opozycyjnych porażek. Bo kto nie ryzykuje ten szampana nie pije – to w czasach „normalnych”. Dzisiaj w czasie pół faszystowskiej dyktatury – kto nie ryzykuje, tego nie ma, to tyko takie polityczne nic. 

Patrz, idą Reformatorzy

Mafijne hufce, partyjne wojsko

Pogromcy tęczy i zorzy

Marsz, marsz jurna Polsko.

Patrz, jak depczą dumni, dzielni -

Bez znieczuleń – po narodzie.

Bohaterscy nieśmiertelni

zawsze w wzwodzie.

Z orłem tresowanym białym

Bóg i Prezes wiecznie żywi

Marsz jedynie ocalałych

Od prochów i lewatywy.

Lecą górą, pełzną spodem

I świadczą przed całym światem,

Że wybranym są odchodem

Z partią i z episkopatem.

Przerobili krzyże w kosy,

Orły – w kruki „dobrej zmiany”.

Do Torunia, nie Canossy,

Marsz zombie niepokalanych.

Marsz, marsz Reformatorzy

Mafijne hufce, partyjne wojsko

Pogrobowcy „długich noży”

Marsz, marsz durna Polsko.

Adam Czejgis.